پاسدار احمدی نژاد
۱۳۸۸ مرداد ۴, یکشنبه
ـ و که بود
آن که،
در سکوتِ خونفشانِ بامداد،
تیربارهای جان شکار چون ز قاه قاهِ مرگ می فتاد،
هر اسیرِ نیم کُشته ای
به تیرِ واپسینِ او
ــ پیامِ خونی ی خلاص ــ
سر به خاک می نهاد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
ـ و که بود
آن که مرگ را
به خوانسرای§ میکونوس
داد داد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
ـ و که بود
آن که،
با امامِِ مرگ روی مرگ پوی مرگ خوی مرگ جوی خویش،
رو به روی انقلابِ تازه روی تازه خوی تازه جوی ما
ایستاد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
یا کی است
آن که با درونِ دینسور
و برونِ دلقکی،
در خشونت و به جهل و در گذشته ماندگی
و شگرد و شیوه های خنده آورش به گفت و کرد،
می تواند آبروی ملتی
را
داد در جهان به باد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
کیست
آن که پایههای منبر ولایت فقیه را
در خطر اگر ببیند او،
نیمی از ـ و یا چرا نه؟ ـ تک تک و تمامِ امتِ عزیز را
یا کُشد و یا دهد به کُشتن،
از سرِ خلوص،
در رهِ جهاد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
یا کی است،
از یکایکِ گروه مؤمنان،
ذوب گشته تر
در نظام و در امام و در مرام و در تمامِ جذبه ی ولایتِ فقیه،
این نظامِ کین و کُشتن و عناد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
پس، به جاست
و سزاست
تا که آبدارچی شود به بارگاهِ واپسین امیرمؤمنین،
این گروهِ برکشیدگانِ خویش را اراده و مراد،
پاسدار احمدی نژاد !
وقت شد که طنز را فروگذارم و
کوکِ ساز را دگر کنم؛
و ز دوسویه و دو رویه،
با زبانِ هزلْ جِدّ و خشمخند، دم زدن
حذر کنم.
و
رو به رو شوم به شعر با
آبدار احمدی نژاد؛
و زبانِ خویش را
سادهتر کنم،
تا بفهمد این تدارکاتچی ی بی سواد،
آبدارِ تازه کار احمدی نژاد
آی
برکشیده ی امامِ واپسین،
پیشتازِ پس پسانه رفتن ِ سپاهِ دین
به سوی پرتگاه های کین!
با شعورِ عام و با شعارهای عامّه پسند،
خاتمی چه کرد؟
تا تو چون کنی:
ای شعارهای تو،
چون شعورِ تو،
ز جهل و ابلهانگی،
این نمود و آن نماد،
پاسدار احمدی نژاد؟ !
خود ببین به جای خود چه کردهای:
ربع قرنِ پیش
هرکه بود از روانگان به راه مردمی
هم لگام با تو پیش میشتافت؛
حالیا،
و لیک،
مردم اش به مردمی پذیره نیستند
جز هرآن که او، به پهنه ی نبرد، در برابر تو ایستاد،
یا که خواهد ایستاد:
پاسدار احمدی نژاد !
خاکِ زادبومِ خویش را
دوست داشتن
به باورِ تو
کافری ست:
حال
آن که آدمی ز خاک بر شکفته است؛
و ز به غربت اوفتادگان بپرس
تا مبرهن آیدت
که خاکِ خود به زیرِ پا نداشتن
عین خاک برسری ست:
ای برو، برو، برو، که خاک،
خاک،
خاک
بر سرِ تو باد:
پاسدار احمدی نژاد !
دین برای آدمی، نه آدمی برای دین.
مرگ بهر زندگی، نه زندگی برای مرگ.
زنده باد سرخوشی!
زنده باد عشق!
مرگ برهرآنچه زاید از ملال و کین!
از روان و جان آدمی زدوده باد
یاد و نام ِ هرکه او بنای فکر ِساده باورانِ خلق را
پایه براصول کج نهاد:
آن که چشمِ خیره گشته ی تورا به روی عشق بست
و درون تیره گشتهی تورا به روی کینه برگشاد،
پاسدار احمدی نژاد !
این بُلندجا که چرخ بالِ خدعه و دغا تورا برآن نشانده است
تپه نیست:
کوه سر برآسمان کشیده ای ست
که در اوج دانش و توانش ِ
حرفه ای
بوده هرکه خویش را بدان رسانده است.
ای سپورِ بُقعه های کهنه ی امامزادگانِ معجزاتشان
تمام
چشم و گوشِ خلق را هماره راهبر به کوری و کری!
گَردْگیرِ مخلصِ ضریحِ حضرتِ امامِ نفرت آوری و کینه گستری!
ناسپاس تر زمرگ در برابرِ حیات،
بی هراستر ز جهل در ستمگری!
آبیارِ بوته های حنظلِ دروغ:
آبشانِ ز چشمه های تشنگی فزای دشتی از سراب،
کودشان ز فضله های گندِ لاشخوارگانِ قهر و خودسری!
باری،
ای مقنّی الخلاء بیتِ رهبری!
تو چه می کنی براین چکاد؟
پاسدار احمدی نژاد !
دشمن یگانگی!
سرسپار و پاسدار ِ مذهبِ دروغ و زور و بندگیّ و نابرابری!
ای عدوی خانگی!
راست است:
نیز
هم تومان برادری:
همچنان که بوده رستمِ نبرده را
برادری به شومی ی شغاد،
پاسدار احمدی نژاد !
و به یاد دار
کان نبهره نابرادر، آن گراز ِ بدنهاد،
جان به در نبرد
از کمان و تیرِ رستم، آن هژبر ِ زال زاد،
های،
پاسدار احمدی نژاد !
باش تا که دادگاهِ مردمان تورا
بر به گورزارهای بی شمارِ کشتگانِ هرچه آرمانِ مردمی ست
گوربان کناد،
های آهای ، نابکار،
پاسدار احمدی نژاد !
آن که،
در سکوتِ خونفشانِ بامداد،
تیربارهای جان شکار چون ز قاه قاهِ مرگ می فتاد،
هر اسیرِ نیم کُشته ای
به تیرِ واپسینِ او
ــ پیامِ خونی ی خلاص ــ
سر به خاک می نهاد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
ـ و که بود
آن که مرگ را
به خوانسرای§ میکونوس
داد داد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
ـ و که بود
آن که،
با امامِِ مرگ روی مرگ پوی مرگ خوی مرگ جوی خویش،
رو به روی انقلابِ تازه روی تازه خوی تازه جوی ما
ایستاد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
یا کی است
آن که با درونِ دینسور
و برونِ دلقکی،
در خشونت و به جهل و در گذشته ماندگی
و شگرد و شیوه های خنده آورش به گفت و کرد،
می تواند آبروی ملتی
را
داد در جهان به باد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
کیست
آن که پایههای منبر ولایت فقیه را
در خطر اگر ببیند او،
نیمی از ـ و یا چرا نه؟ ـ تک تک و تمامِ امتِ عزیز را
یا کُشد و یا دهد به کُشتن،
از سرِ خلوص،
در رهِ جهاد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
یا کی است،
از یکایکِ گروه مؤمنان،
ذوب گشته تر
در نظام و در امام و در مرام و در تمامِ جذبه ی ولایتِ فقیه،
این نظامِ کین و کُشتن و عناد؟
ـ پاسدار احمدی نژاد !
پس، به جاست
و سزاست
تا که آبدارچی شود به بارگاهِ واپسین امیرمؤمنین،
این گروهِ برکشیدگانِ خویش را اراده و مراد،
پاسدار احمدی نژاد !
وقت شد که طنز را فروگذارم و
کوکِ ساز را دگر کنم؛
و ز دوسویه و دو رویه،
با زبانِ هزلْ جِدّ و خشمخند، دم زدن
حذر کنم.
و
رو به رو شوم به شعر با
آبدار احمدی نژاد؛
و زبانِ خویش را
سادهتر کنم،
تا بفهمد این تدارکاتچی ی بی سواد،
آبدارِ تازه کار احمدی نژاد
آی
برکشیده ی امامِ واپسین،
پیشتازِ پس پسانه رفتن ِ سپاهِ دین
به سوی پرتگاه های کین!
با شعورِ عام و با شعارهای عامّه پسند،
خاتمی چه کرد؟
تا تو چون کنی:
ای شعارهای تو،
چون شعورِ تو،
ز جهل و ابلهانگی،
این نمود و آن نماد،
پاسدار احمدی نژاد؟ !
خود ببین به جای خود چه کردهای:
ربع قرنِ پیش
هرکه بود از روانگان به راه مردمی
هم لگام با تو پیش میشتافت؛
حالیا،
و لیک،
مردم اش به مردمی پذیره نیستند
جز هرآن که او، به پهنه ی نبرد، در برابر تو ایستاد،
یا که خواهد ایستاد:
پاسدار احمدی نژاد !
خاکِ زادبومِ خویش را
دوست داشتن
به باورِ تو
کافری ست:
حال
آن که آدمی ز خاک بر شکفته است؛
و ز به غربت اوفتادگان بپرس
تا مبرهن آیدت
که خاکِ خود به زیرِ پا نداشتن
عین خاک برسری ست:
ای برو، برو، برو، که خاک،
خاک،
خاک
بر سرِ تو باد:
پاسدار احمدی نژاد !
دین برای آدمی، نه آدمی برای دین.
مرگ بهر زندگی، نه زندگی برای مرگ.
زنده باد سرخوشی!
زنده باد عشق!
مرگ برهرآنچه زاید از ملال و کین!
از روان و جان آدمی زدوده باد
یاد و نام ِ هرکه او بنای فکر ِساده باورانِ خلق را
پایه براصول کج نهاد:
آن که چشمِ خیره گشته ی تورا به روی عشق بست
و درون تیره گشتهی تورا به روی کینه برگشاد،
پاسدار احمدی نژاد !
این بُلندجا که چرخ بالِ خدعه و دغا تورا برآن نشانده است
تپه نیست:
کوه سر برآسمان کشیده ای ست
که در اوج دانش و توانش ِ
حرفه ای
بوده هرکه خویش را بدان رسانده است.
ای سپورِ بُقعه های کهنه ی امامزادگانِ معجزاتشان
تمام
چشم و گوشِ خلق را هماره راهبر به کوری و کری!
گَردْگیرِ مخلصِ ضریحِ حضرتِ امامِ نفرت آوری و کینه گستری!
ناسپاس تر زمرگ در برابرِ حیات،
بی هراستر ز جهل در ستمگری!
آبیارِ بوته های حنظلِ دروغ:
آبشانِ ز چشمه های تشنگی فزای دشتی از سراب،
کودشان ز فضله های گندِ لاشخوارگانِ قهر و خودسری!
باری،
ای مقنّی الخلاء بیتِ رهبری!
تو چه می کنی براین چکاد؟
پاسدار احمدی نژاد !
دشمن یگانگی!
سرسپار و پاسدار ِ مذهبِ دروغ و زور و بندگیّ و نابرابری!
ای عدوی خانگی!
راست است:
نیز
هم تومان برادری:
همچنان که بوده رستمِ نبرده را
برادری به شومی ی شغاد،
پاسدار احمدی نژاد !
و به یاد دار
کان نبهره نابرادر، آن گراز ِ بدنهاد،
جان به در نبرد
از کمان و تیرِ رستم، آن هژبر ِ زال زاد،
های،
پاسدار احمدی نژاد !
باش تا که دادگاهِ مردمان تورا
بر به گورزارهای بی شمارِ کشتگانِ هرچه آرمانِ مردمی ست
گوربان کناد،
های آهای ، نابکار،
پاسدار احمدی نژاد !
ارسال به:
::
::
::
::
::
::
::
::
1 نظرات ::
سلام این دولت برایه همه چی پول دارند ولی نه برای یارانه‌ها . هی میگن نیروی هسته‌ای تو نگو ما باید از حالا به بعد هسته بخوریم چون از خورشت الو فقط هستش گیرمون میاد. ما نیروی هسته‌ای می‌خواهیم بزنیم تو سرمون. نه قدرت خرید داریم نه میتونیم از حالا با بعد جایی برویم چون اقایون بنزین را حسابی بالا بردند. آقای احمدینژاد حق نفت ما که گفتی سر سفره هر خانواده ایرانی میاری کو؟ همه رو دادید به عربهای سنی تو غزه بخورند تا عکستون رو همهجای فلسطین بزنند. نه نیروی اتممیت رو می‌خواهیم نه کمکت به غزه. یادت نره که همین ما بسیجیهایی که همه یارانه‌ها رو ازشون بریدی ما باعث شدیم که جنابعالی هنوز رئیس جمهور باشید.
ارسال یک نظر