'خوشه بندی' خانوارهای ایرانی با وعده اجرای عدالت اسلامی در سرزمین غنی از منابع طبیعی وانسانی پس از سی سال

دولت احمدی نژاد ادعا میکند که مشکل سی ساله اقتصاد ایران را با طرح 'خوشه بندی' خانوارهای ایرانی در طول ۳ سال حل میکند. دولت تاکید می کند که تاکنون عمده یارانه ها از سوی کسانی مصرف شده که پولدار بوده اند و حالا قرار است که از آنها گرفته شود و به افراد کم درآمد و فقیر داده شود. جالب این است که در اولین قدم و احتمالا در اولین سال، ۵۰ ميليون نفر، معادل ۷۰ درصد جمعيت كشور تحت پوشش پرداخت نقدي در چارچوب هدفمند كردن يارانه ها قرار خواهند گرفت و ۳۰ درصد باقيمانده جمعيت كشور نيز تحت پوشش غيرنقدي و نظام تامين اجتماعي حمايت مي شوند. این تصویر چنان پررنگ از طرف دولت عدالت گستر اسلامی تبلیغ میشود که واقعیت پشت سر آن یعنی گرانی همه کالاها بعد از اجرای قانون به چشم نمی آید. آنقدر عوامانه شعار داده شده است که ثروتمندان بخش عمده یارانه را مصرف می کنند که انگار دولت با اجرای این قانون می خواهد پولی از ثروتمندان بگیرد و آن را بین کم درآمدها و فقرا توزیع کند. درست است که نیمی از درآمدهای حاصل از افزایش قیمت ها، بین ۷۰ درصد از ایرانیان توزیع خواهد شد اما این پولی اضافه ای است که همه می پردازند فقط بعضی بیشتر بعضی کمتر. همه نان می خورند و افزایش قیمت نان را همه خواهند پرداخت، همه خانه هایشان را گرم می کنند، پس همه باید قیمت بیشتری برای گاز بپردازند، همه چراغ روشن می کنند، پس همه باید پولش را بدهند و هزار و یک همه دیگر. به این ترتیب همه باید قیمت واقعی را بپردازند فقط هر کسی بیشتر استفاده کند، پول بیشتری هم می پردازد. تبلیغات گسترده سبب شده تا کسی اولین و مهمترین پیامد این برنامه را به چشم نبیند و همه فکر کنند با اجرای این برنامه، اقتصاد ایران بعد از سی سال وعده عدالت علی گونه، گل و بلبل خواهد شد و دیگر مشکلی وجود نخواهد داشت. دولت ساده لوحانه وعده میدهد که با پولی که از گران کردن این کالاها و خدمات به دست می آورد می تواند فشاری تورمی را برطرف کند. فهرست نزدیک به ۵۰ میلیون نفری که احتمالا پول نقد خواهند گرفت حالا روی میز آماده است ولی اگر این پول آنطور که قبلا اعلام شده ماهی ۲۰ هزار تومان باشد، چقدر می تواند به افراد کمک کند نیازهای خود را تامین کنند بدون این که ناچار شوند بخشی از نیازهای خود را حذف کنند. با گران شدن مواد اولیه مصرفی شرکت های و کارخانجات بزرگ، محصولات این کارخانه ها نیز علاوه بر مواد اولیه گران خواهد شد. اما آیا مردم می توانند همه کالاهایی را که قیمت آنها چندین برابر می شود، از سبد کالاهای مصرفی خود حذف کنند یا تعداد زیادی از این گروه باید منتظر پولهایی باشند که قرار است دولت بین آنها توزیع کند؟ اگر قرار باشد مردم همان پولی در فیش های برق به عنوان یارانه نوشته شده است، بپردازند، باید تمام پول توزیع شده را فقط بابت همین ماده سوختی بپردازند و برای تامین کالاها و خدمات هم انگار راهی جز جیب خالی نیست.