موسوی جان، چه نعمت بزرگی‌ بود این تقلب: هم برای تو هم برای ما.

تو اگر رئیس جمهور می‌شدی، همین آش بود و همین کاسه. باید به پیش رهبر و سپاهیان در مجلس فرمایشی میرفتی برای تنفیذ و اعتبار.... تا آقا!! اوکی نمیداد، نمیتونستی آب بخوری... وزیرات رو باید با نظر آقا!! انتخاب میکردی... با هزار بدبختی روزنامه باز میکردی و با یه اشارهٔ آقا تعطیلش میکردن برات... می‌شدی یکی‌ مثل خاتمی، البته اگه از اون بدتر نمیشدی... راه به راه هم سپاه برات خط و نشون می‌کشید.... فقط حسنش در این بود که پایه های نظام برای آقایون سست نمی‌شد... می‌شدی سوپاپ نظام ...ولی‌ حالا...خودت رهبر شدی... خودت حرف میزنی‌ خودت عمل میکنی‌....ما هم احساس وجود می‌کنیم... احساس غرور می‌کنیم... احساس می‌کنیم که هستیم... با هم هستیم... یک صدا هستیم