كره شمالي و کمونيسم

درد هميشگي مردم و کشور ما اينه که هميشه در گريز از ديکتاتوري باز به اون دچار شديم. و حتي جنگيدنهاي الان مردم هم معلوم نيست که باز به همين مسئله ختم بشه يا نه.حوادث اين روزها هم که در ادامه همين روندي رخ داده که توي چهارسال اخير بيشتر از هميشه عذاب آور شده و مردم رو به سمت رهايي از سلطه ي استبداد حرکت داده. از جمله کشورهايي که توي اين چهارسال نامش در جهان در کنار ايران قرار ميگرفت کره شمالي بود.هميشه فکر ميکردم کره شمالي برعکس کره جنوبي يه کشور ديکتاتوري هست. جايي بدتر از ايران خودمون. قرار گرفتن نام ايران در کنار همچين کشوري بيشتر از قبل کشور مارو حقير جلوه ميده. اما چندروز پيش گزارشي خوندم که به مناسبت حضور تيم ملي فوتبال در اين کشور از فضاي پايتخت کره شمالي و نوع زندگي که در شهر پيونگ يانگ جريان داره حکايت داشت. موقع خوندن گزارش و توي بعضي سطرها دلم ميخواست بخندم اما تعجب ناشي از اتفاقاتي که در اين کشور مي افته مانع مي شد. اينکه ديکتاتور و حکومت ديکتاتوري چه بلايي ميتونه بر سر يک کشور بياره , آخر اين گزارش برام روشن شد. کشور واحدي که بخاطر اختلافات بين مردمان و حاکمان از خيلي وقت پيش به دو نيم شده و در حالي که جنوب اون همتراز برترين کشورهاي جهان پيش ميره در نيمه شمالي اتفاقاتي مي افته که جز حيرت بهمراه نداره. اصول ديکتاتوري در همه کشورهاي تحت سلطه ي ديکتاتورها يکي هست از جمله دشمن فرضي و تبليغ قدرت پوشالي براي شستشوي ذهن مردم و تداوم قدرت. اما جهان مهدکودک وار مردم کره شمالي با هيچ اصول منطقي براي زندگي مناسب بنظر نميرسه. و در واقع حاکمان اين کشور يکسري بدعت در ديکتاتوري پديد آوردن که شعور مردم کره شمالي رو در حد گوسفند تنزل داده. بخاطر طولاني بودن مطلب نشد که اون رو تايپ کنم. اما پيشنهاد ميکنم عکسهايي که از صفحات مجله گرفتم رو سيو کنيد, زوم کنيد و بخونيد. قول ميدم آخر گزارش از تعجب فکر پشيموني ناشي از خوندن اين مطلب طولاني بهتون دست نميده. و اينکه درکتون از ديکتاتور و حکومتهاي ديکتاتور معآب بيشتر ميشه و ديگه از رفتارهاي خيلي از مردم کشور خودمون !! در رفتارهاي اجتماعي سر درد نميگيريد.