نهادینه شدن فرهنگ دروغ گویی در کشور

حال که رئیس سازمان بازرسی کل کشور با این صراحت از دروغ پردازی های رسمی پرده برداشته است ، آیا در گام بعدی شاهد محاکمه دروغگویان خواهیم بود؟ و مهم تر این که آیا در آینده جلوی این بی احترامی های آشکار به درک و شعور مردم و دروغ های رسمی گرفته خواهد شد یا آن که همین آش و همین کاسه حکایت مکرر ما خواهد بود؟!
عصر ایران - "دروغ " از منظر اخلاقی و دینی در زمره گناهان کبیره محسوب می شود ، اما ابعاد و پیامدهای این پدیده شوم اجتماعی و شخصی هنگامی بیشتر رخ می نماید که تبدیل به فرهنگی رایج شود و پیرو جوان و خرد و کلان جامعه برای پیشبرد کارهایشان خود را مجبور به دروغ گویی و ریا کردن ببینند.
حال اگر دروغ گویی از سوی مراکز رسمی و آماری که قاعدتا می بایست نقطه اتکای مردم و مسئولان برای برنامه ریزی صحیح و دقیق باشند باب شود ، می توان گفت جامعه در ورطه یک فاجعه عظیم و ملی قرار گرفته است؛ فاجعه ای که روز گذشته " مصطفی پور محمدی " رییس سازمان بازرسی کل کشور بخش هایی از آن را تشریح کرد و به صراحت و با ارایه آمارهایی که مدعی بود واقعی است ، آمارهای ارایه شده در سال های گذشته از سوی مراکز آماری دولتی و رسانه های وابسته یا حامی دولت را به چالش کشید.
پورمحمدی در اظهارات خود به صراحت آمارهای ارایه شده در زمینه شاخص های اقتصادی در زمینه تولیدات کالاهای استراتژیک در کشور را به زیر سوال برد و با ارایه آمارهایی دیگر، مسئولان دولتی را به دادن آمارهای مخدوش و غیر واقعی و " غلو " کردن در ارایه دستاوردهای دولت به مردم متهم کرد .
پور محمدی در اظهارات روز گذشته خود گفت : "بین آمار برخی از مسئولان و آمار واقعی تفاوت وجود دارد و به طور مثال میزان واقعی تولید فولاد خام در کشور 10 میلیون و 903 هزار تن است ، در حالی که 15 میلیون تن اعلام شده است ، سیمان میزان تولید واقعی اش 45 میلیون تن ، اما رقم اعلامی 69 میلیون تن است یا آلومینیوم 250 هزار تن است در حالی که 457 هزار تن اعلام می شود ؛ یعنی بیش از 80 درصد تولید واقعی . خواسته ما این است که مسئولان اطلاعات دقیق به مردم بدهند ".
حال با توجه به اظهار نظر پور محمدی -که بارها نیز از سوی رسانه صداو سیما انعکاس یافت- ابهامات و نکاتی مطرح می شود که به نظر می رسد باید از سوی نهادهای مسئول مورد توجه و عمل قرار بگیرد:1- پرواضح است که منبع اشاعه چنین آمارهای مخدوشی برخی مسئولان دولتی هستند . بنابراین متهم کردن رسانه های حامی دولت به دادن اخبار غیر واقعی در گام اول صحیح نیست چرا که منبع تغذیه اطلاعاتی این قبیل رسانه ها مسئولان دولتی و آمارهای مخدوش آنها بوده است .
2- در حالی که در دنیا ، بزرگترین جرم سیاسی ، دروغ گفتن است ،آیا در ایران دادن اطلاعات غلط به مردم جرم نیست و اگر هست چه نهاد و ارگانی مسئول رسیدگی به این تخلف آشکار مسئولان است ؟ راستی حال که رئیس سازمان بازرسی کل کشور با این صراحت از دروغ پردازی های رسمی پرده برداشته است ، آیا در گام بعدی شاهد محاکمه دروغگویان خواهیم بود؟ و مهم تر این که آیا در آینده جلوی این بی احترامی های آشکار به درک و شعور مردم و دروغ های رسمی گرفته خواهد شد یا آن که همین آش و همین کاسه حکایت مکرر ما خواهد بود؟!
3- چرا آقایان برای موضوعی چون طرح اتهام تجاوز جنسی از سوی یک چهره سیاسی هر روز و هر ساعت در حال دادن سیگنال های تهدید آمیز هستند و از او سند و مدرک می خواهد و می خواهد او را محاکمه کند ، اما در این فقره که به نظر می رسد یک اقدام سیستماتیک برای فریب مردم است هیچ اقدامی نمی کنند ؟ مگر نه این است که دروغ بر زبان هر که جاری شود ،زشت و ناپسند است؟
4- مسئولان مربوطه که هر روز از تریبون های مختلف مردم را به اعتماد و همکاری با دولت برای پیشبرد طرح های ملی همچون هدفمند کردن یارانه ها و …دعوت می کنند ، چگونه انتظار دارند که مردم حرف آنها را باور کنند و مطمئن باشند که آمارهای ارایه شده درباب درستی این طرح نیز درست است ؟
5- واقعاً آیا مسئولان دستگاه های دولتی و نهادهای رسمی آماری کشور به این موضوع اندیشیده اند که وقتی در کشوری نشود به آمارهای رسمی مسئولان دولت و نهادهای آماری رسمی اعتماد کرد ، به چه چیز دیگر می توان اعتماد کرد ؟
6 - دروغ ، یک رذیلت است اما دارد تبدیل به یک فضیلت می شود! این فاجعه از زلزله 8 ریشتری و سقوط هر روزه هواپیما و هزار بلیه دیگر نیز دهشتناک تر است و فراموش نکنیم حدیث معصوم را که فرمودند: اگر همه بدی ها و گناهان درون صندوقی نهفته باشند ، کلید آن "دروغ" است.